Bitka na Grahovu, koja se dogodila 1836. godine je predhodila mnogo cuvenijoj Bitki na Grahovcu. Ona je bila mnogo manjih razmjera i jacine u odnosu na boj koji se desio 22 godine kasnije. Ostala je upamcena po pogibiji devet Petrovica medu kojima je bio i rodeni brat vladike Rada, mladi Joko, kao i brat knjaza Danila, Stevan Petrovic.
Mladi vladar Crne Gore,vladika Rade,po dolasku na vlast htio je da ojaca sve veze sa Grahovom. Turci su a i Crnogorci znali,da onaj koji drži Grahovo ima ulaz u Hercegovinu. Medutim i hercegovacki veziri su sve pretnje i pretenzije prema Grahovu uzimali ozbiljno,jer gubitkom njega gube i kljuceve Hercegovine. Sa druge strane u Grahovu su se okupljali hajduci,koji su pravili ozbiljne probleme Turcima.
U namjeri da obuzda pretenzije Crnogoraca, Ali-paša Stocevic je okupio znacajnu vojsku i pomognut konjicom Smail-age Cengica krece zaposjedati Grahovo krajem jula 1836.
Godina 1836. može se slobodno nazvati najtežom godinom Njegoševog života, a svakako ce ostati zapamcena po nevjerovatnoj gladi koja je ikada zadesila Crnu Goru i njeno stanovništvo, po grahovskoj pogibiji i kulminaciji intriga protiv Njegoša na ruskom dvoru.Glad u Crnoj Gori dovodi do prvih pobuna protiv Njegoša i njegove vlade. Pobune se, medutim, nijesu desile u krajevima koji su najteže pogodeni nestašicom, u sušnim i neplodnim selima Katunske nahije, nego tamo gdje su se najmanje osjetile posljedice gladne i nerodne godine, u Rijeckoj i Crmnickoj nahiji. Gladne godine, pojacane oskudicom i buntovnim raspoloženjem, bile su zacinjene grahovskom pogibijom, gdje je 6. avgusta 1836. godine poginulo devet Njegoševih bliskih rodaka.
Pošto je grahovski knez Jakov Dakovic odbio da placa harac Turcima i sasvim se odmetnuo od novog hercegovackog vezira Ali-paše Rizvanbegovica, priklonivši se Cetinju i državi koja se stvarala,
Ali-paša je riješio da s velikom vojskom udari na Grahovo i primora Jakova na pokornost. Kada je glas o turskom napadu došao do Katunske nahije i Cetinja, neformalno se skupila grupa od tristotinjak crnogorskih mladica, željnih dokazivanja, bez mnogo razmišljanja upute se put Grahova, u pomoc knezu Jakovu, dok se ostala crnogorska vojska ne spremi. Vladika je po Crnoj Gori poceo da priluplja vojsku koju bih poslao put Grahova,medutim odred bez glavnine vladikine vojske napada Turke u rejonu Celinskog potoka. Ovu grupu su vodili vladicin mladi brat Joko Tomov Petrovic i njegov sinovac Stevan Stankov Petrovic. Medu njima, prema kazivanju Trifuna Ðukica, našao se i šesnaestogodišnji Mirko Petrovic, otac buduceg crnogorskog kralja Nikole, i odvažni Njegošev nasljednik desetogodišnji Danilo Petrovic!
Opijeni tradicijom i neiskusni u ratovanju, cim su došli na Grahovo, oni nevješto i naivno zametnu boj sa Turcima koji su se povlacili. Konjicko krilo, koje je predvodio iskusni Smail-aga Cengic snažnim udarom prosto je samljeo isturen odred gdje su se nalazili Petrovici. Tom prilikom je poginulo 32 Crnogoraca i 10 Grahovljana, medu kojima i devet Petrovica, dok je sa turske strane bilo pedesetak mrtvih i ranjenih vojnika.
Borba je nastavljena u pravcu kule Dakovica, koju je junacki branio knez Jakov sa preostalom družinom. Kada je vidio da ce Turci nadvladati on se povukao ka obližnjoj pecini, zajedno sa svojim zetom Dragom Petrovicem. Na glas o dolasku vladicine vojske, Ali-paša Rizvanbegovic se povukao, sa odsjecenim glavama vladicinih bliskih rodaka, koje su ukrasile zidine trebinjskog grada.Pogibija bratstvenika na Grahovu djelovala je kao grom iz vedrog neba na mladog vladiku, koji ce željeti da se osveti Smail-agi.Skrhan grahovskom tragedijom i gladu, kao i narodnim nezadovoljstvom i intrigama koje su se oko njega plele na ruskom dvoru i na dvorovima stranih sila, u stanju krajnjeg ocaja, Njegoš zajedno sa bratom Ðordijem krece na put u Rusiju, u nadi da ce naci neko rješenje za svoju zemlju i svoj narod.
Ovaj poraz je teško doživljen u Crnoj Gori,a pogotovo ga je teško podnio vladika Rade. U njemu se odmah pocela razvijati želja za osvetom, i kovanjem plana kako da se osveti krvniku Smail-agi. Septembra 1840, Novica Cerovic, Šujo Karadžic i Mirko Aleksic po naredenju iz Cetinja organizuju ubistvo i ubijaju Smail-agu,ciju glavu nose vladici. 22 godine kasnije u cuvenoj bitki na Grahovcu crnogorska vojska je potukla do nogu Turke, oslobodila Grahovo i otvorila put ka crnogorskoj nezavisnosti.
U Crnogorsko-turskom ratu (1852–1853) poginuo je vojvoda Jakov Dakovic .
Sa vojvodskom porodicom Dakovic sa Grahova prijateljili su se Petrovici, Cerovici ,Vukotici .Majka vojvode Boža Petrovica bila kcer vojvode Jakova Dakovica. Ujak vojvode Boža bio je vojvoda Anto Dakovic, sin Jakovov, a žena vojvode Anta Dakovica bila je kcer vojvode Novice Cerovica. Cerka vojvode Anta Dakovica bila je udata za Marka Petrova Vukotica, brata kraljice Milene
